Nieuws
Mis niets!
Bekijk hieronder onze laatste nieuwsberichten.
In Memoriam Frans Engelen
Op carnavalszaterdag 10 februari overleed Frans Engelen. Frans één van de meeste actieve en fanatieke supporters van v.v. Molenschot. Toen in de corona-tijd het sportpark voor toeschouwers gesloten was, stond daar één persoon, half stiekem bij het hek te kijken of hij een glimp op kon vangen van de wedstrijd die Molenschot 1 op dat moment speelde. Ja dat was Frans Engelen. “Frans, toeschouwers zijn niet toegestaan”, “Ja, ja dat weet ik” antwoordde hij. Het tekende hoe fanatiek Frans Engelen was om onze club te steunen.
Terugkijkend in de tijd zullen de meesten Frans Engelen herinneren als grensrechter van Molenschot 1. Dat is niet gek, want maar liefst 15 jaar lang is Frans Engelen vaste grensrechter geweest van ons eerste elftal. Van 1989 tot 1998 was Frans vaste grensrechter van Molenschot 1. Toen er in 2007 weer een grensrechter gezocht werd voor het eerste elftal, pakte Frans de vlag weer op. Tot in december 2013, de dokter zei dat hij vanwege zijn gezondheid toch echt moest stoppen met vlaggen bij Molenschot 1. Hoezo fanatiek.
Iedere zondag was hij er bij en probeerde hij de scheidsrechter zo te bespelen als grensrechter om Molenschot 1 aan de punten te helpen. Maar niet alleen langs de lijn was hij er altijd bij, ook de derde helft was hij aanwezig. Ja met Frans was het altijd gezellig. Als een echte artiest vermaakte hij graag de mensen. “Die kleine Merel” en “Kindertijd” heeft hij menig keer uit volle borst gezongen, in onze kantine maar ook bij die van de tegenstanders. En nog vaker zong hij de ode aan die stijfgroene vingerplant op de vensterbank, zijn Sanseveria. Maar niet alleen zingend vermaakte hij de aanwezigen. Ook die mop van “Hoe trekt een Belg zijn sokken op” zal ons blijven herinneren aan Frans Engelen. De man die graag de mensen liet lachen en genoot van het leven.
Maar Frans is niet alleen grensrechter geweest bij Molenschot 1. Hij is ook jarenlang clubscheidsrechter geweest. Van 1984 tot 1993 heeft Frans heel wat wedstrijden van onze senioren gefloten. Naast scheidsrechter is Frans ook nog leider van de jeugd geweest .
Zo heeft Frans in al die jaren op verschillende manieren zich ingezet voor onze vereniging.
De laatste jaren werd de dementie bij Frans steeds erger, maar hij bleef op zijn fietsje, als het maar even kon, naar het sportpark komen om daar te kijken naar het voetballen van de jeugd en de senioren. We zijn Frans enorm dankbaar voor al het geen hij voor onze vereniging in al die jaren gedaan heeft. We zullen hem blijven herinneren op de manier zoals we dit verwoord hebben in dit In Memoriam; als een echte clubman met de fluit in zijn mond en de vlag in zijn hand. Rust zacht Frans, jouw laatste fluitsignaal heeft geklonken.
Voetbalvereniging Molenschot
